Przyglądając się pięknemu Pałacowi Quadrille, można nie być świadomym, jak głęboko w przeszłość sięga jego historia. Dziś chcielibyśmy nieco o niej opowiedzieć.
Nie wiadomo, w jakim okresie powstał pierwszy budynek dworski, jednak pewne jest, że obecny pałac zbudowany został na fundamentach starszego obiektu, którego korzenie sięgają czasów średniowiecza. Przypuszcza się, że już w XIV wieku istniała tutaj siedziba szlachecka.
W wieku XVIII wraz z rozwojem wsi zmieniał się również pałac i związane z nim zabudowania. Największe zmiany wprowadziła w posiadłości szlachecka rodzina von Krockow, którzy byli właścicielami majątku od roku 1730 roku. To właśnie oni wybudowali barokowo-rokokową rezydencję dworską z pałacem zwróconym frontem na północny-wschód oraz rozległym parkiem z częściowo zaadoptowaną już istniejącą roślinnością. Dodatkowo posadzono dużą liczbę drzew liściastych oraz cisów, aranżując dla celów rekreacyjnych znajdujące się obok zbiorniki wodne. Pod koniec XVIII wieku na terenie parku powstał ośmioboczny budynek ptaszarni. W takim stanie pałac przetrwał przeszło 100 lat.
W 1847 roku majątek nabył baron Wilhelm von Brauchitsch – gdański landrat, wyższy radca rejencyjny i tajny radca w Koszalinie. Od razu po zakupie rozpoczęto radykalną przebudowę obiektu – elewacja zyskała bardzo ówcześnie popularny, wystrój neogotyku angielskiego. Pamiątką zakończenia przebudowy jest widniejąca na portalu głównym data – 1859. Nad wejściem od strony parku do dziś zachował się herb rodziny von Brauchitsch przedstawiający jelenia w skoku. Dodatkowo wcześniejszy barokowy park z ozdobnymi francuskimi parterami, salonem ogrodowym, fontanną i zwierzyńcem został przekomponowany w park angielski, gdzie charakterystyczne były rozległe osie widokowe. Malownicza polana, swobodny układ ścieżek, dwa stawy i kanał wodny uzupełniały ten romantyczny krajobraz.
Aż do roku 1918 dworek pozostawał w rękach rodziny Brauchitschów i ich spadkobierców. W latach dwudziestych polski rząd kupił majątek i odsprzedał go senatorowi Wolnego Miasta Gdańska Juliuszowi Jewelowskiemu, który kilka lat później zdecydował o parcelacji i sprzedaży większości posiadanego terenu (400 ha) pod zabudowę mieszkaniową. Okrojony majątek przeszedł w latach trzydziestych XX wieku w posiadanie Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych w Warszawie, następnie oddano pałac Związkowi Nauczycielstwa Polskiego, który użytkował budynek do 1939 roku.
W czasie II wojny światowej w pałacu stacjonował oddział Gestapo. Obiekt przetrwał działania wojenne w dobrym stanie, a w 1946 roku został wpisany do rejestru zabytków. W okresie powojennym, przez blisko 60 lat funkcjonowało tu I Liceum Ogólnokształcące w Gdyni.
Rozpoczął się wiek XXI i najnowszy rozdział historii pałacu – w listopadzie 2006 roku Przedsiębiorstwo Budowlane Górski przejęło zabytkowy dworek i początkowo podnajmowało go Gdyńskiej Szkole Filmowej, która właśnie tutaj stawiała swoje pierwsze kroki. Następnie budynek poddano gruntownej renowacji, dzięki której zmienił się w luksusowy obiekt noclegowy i centrum konferencyjno-szkoleniowe. Dodatkowo tuż obok Pałacu powstał nowy budynek Oficyna, w którego nadziemnych kondygnacjach mieści się 21 pokoi klasy biznes. W dolnej części natomiast znalazła się strefa relaksu z basenem, salonami masażu, jacuzzi i saunami. Obydwa budynki zostały połączone podziemnym korytarzem. W ramach projektu zrewitalizowano także park o powierzchni 2 hektarów. Pojawiła się w nim nowa sieć alejek, mała architektura, klimatyczne oświetlenie oraz efektowna fontanna. Gruntowną metamorfozę przeszedł także staw – element charakterystyczny dla tego miejsca.
Przez wiele lat istnienia pałacu zmieniali się właściciele, użytkownicy, ale napis nad głównym wejściem „Semper Idem” mówiący „Zawsze ten sam” wydaje się wciąż aktualny.